Hintli Yazılımcılar

Hintli yazılımcılar, Çinli montaj işçilerine göre çok daha kalifiyedir. Ama Hindistan’ın öyküsü de Çin’inkine benzemektedir. Hindistan hükümeti, 1980’lerin ortasında bilgisayar endüstrisindeki kısıtlayıcı düzenlemeleri kaldırarak yabancı yatırımları çekmeye çalıştı. Bangalore, Bhubaneswar, Pune, Madras ve Hyderabad’da yazılım teknolojisi parkları kuruldu. Kalifiye iş gücü, iyi İngilizce ve ücretlerin düşüklüğü uluslararası yazılım şirketlerinin iştahını kabarttı. Nasıl ki Çin, düşük ücretlerle donanım sektöründe Batılı şirketlerin karlarının artmasını sağlamışsa, Hindistan da yazılım sektöründe benzer bir rol üstlendi.

Hintli yazılımcılar, kalifiye ve iyi eğitim almış olmalarına karşın UDİ doğrultusunda yaptıkları işler niteliklerine göre daha basittir. Uluslararası şirketler, daha çok kritik olmayan, teknolojik olarak daha basit ve küçük işlerde dış kaynak kullanımını tercih etmektedirler.

Hintli yazılımcılar, beden alışverişi (body shopping) adı verilen bir biçimde ihtiyaç duyulan ülkelere gönderilmektedir. Beden alışverişi ajanslarının görevi ihtiyaç duyulan çalışanı işverenle tanıştırmakla sınırlı değildir. Vizelerin alınmasından konaklamanın ayarlanmasına kadar tüm işler ajanslarca halledilmektedir. Beden alışverişinde yer alan bir yazılımcı, maaşının bir kısmını ücret olarak ajansa vermektedir; ajansa bağımlıdır, düzenlenen kontratlar başka bir işte çalışmasını engellenmiştir. Dolayısıyla, işveren ve Hintli yazılımcı arasında doğrudan bir ilişki yoktur. Hintli yazılımcılara çoğunlukla monoton, görece düşük ücretli ve Hintliler’in “eşek işi” dedikleri basit programlama işleri yaptırılmaktadır.

İkinci dış kaynak kullanım metodu olan sanal göç (virtual migration) ise uzaktan çalış(tır)ma ile gerçekleştirilmektedir. Yerel bir firmada çalışan Hintli yazılımcılar ABD şirketlerine uzaktan hizmet edebilmektedir.

Beden alışverişinde, yazılımcılar EİT sermayesinin ihtiyaç duyduğu yerlere ihraç edilmektedirler. Böylece, sermayenin ihtiyaçlarına göre sürekli hareket eden bir emek gücü vardır. Sanal göçte ise şirketlerin Hindistan’a doğru genişlemesi söz konusudur. Fuchs, her iki stratejide de ücretlerden kısılarak karların artırıldığına dikkat çekmektedir. Hintli yazılımcıların maaşları, diğer Hintliler ile karşılaştırıldığında yüksektir. Ancak Amerikalı meslektaşları ile karşılaştırıldığında çok daha azdır. Amerikalı şirketler, Amerika’da 100 dolara yaptırabilecekleri bir işi Hintli yazılımcılara 20-30 dolara yaptırabilmektedir. Ayrıca Batılı şirketler, sadece ihtiyaç duydukları zaman ücret verecekleri ve sosyal haklardan yoksun (sosyal güvenlik, sağlık sigortası, işsizlik sigortası) çalışanlara kavuşmuş olmaktadır.

İş baskısı, seyahatler ve teslim tarihleri iş-aile dengesini olumsuz etkilemektedir. Hintli yazılımcılar fazla çalışma nedeniyle özel yaşamlarına vakit ayıramamaktan şikayet etmektedirler. Güvencesiz ve esnek çalışma koşullarına karşın, sendikalaşmanın önündeki en büyük engel yöneticilerin ve yazılımcıların (yani işçilerin!) sendikaların Hint kapitalizmine zarar vereceğini düşünmeleridir. Batı Bengal eyaletinde, BT sektöründe grev yapmak yasaklanmıştır. Ayrıca sendikalar, politik partilere fazlaca bağlı örgütlenmeler olarak görülmektedir.

Ama en önemlisi de Hintli yazılımcılar kendilerini işçi olarak değil, bilgi profesyonelleri olarak görmektedir. Bunda ücretlerinin göreceli olarak yüksek olması kadar iş yerlerindeki uygulanan yumuşak yönetim (soft management) tekniklerinin de rolü vardır. Takım çalışması, katılımcılık, açıklık, yönetimin hedeflerinin çalışanlarca içselleştirilmesi, öz disiplin, kurumsal kültür, kültürel eğitim programları vs yumuşak yönetimin ana unsurlarıdır. Fuchs, bunun sonucunun çalışanlar arasında rekabet ve son derece güçlü bir bireyselleşme olduğunu vurgulamaktadır. Çalışanların bir yandan kendi kendini yönetmesi beklenirken diğer yandan ise çalışmaları yoğun bir gözetim altındadır.

Hindistan’da yazılımcıları iş yerine daha çok bağlama yöntemlerinden biri de iş yerlerinin daha eğlenceli hale getirilmesidir. Google’ı örnek alan bir çok BT şirketi iş yerlerini, spor salonları, basketbol ve badminton sahaları, oyun alanları ve restoranlar içerecek şekilde yeniden tasarlamaktadır.